Uit een lange tekst over de Ziel van de Vrouw halen wij deze passage waarin de auteur uiteenzet wat zij beschouwt als het fundamentele werk dat vrouwen moeten doen om hun identiteit terug te vinden en vrede te hebben met zichzelf en met de man.

Wat is de Ziel van de Vrouw? Wat is die ziel die zij moet veroveren om haar ware rol terug te krijgen, niet alleen in de maatschappij, maar ook in de geschiedenis? Bijna alle oude beschavingen, die het meest geïnteresseerd zijn in de rol van de vrouw, hebben de ziel van de vrouw beschreven aan de hand van vier kenmerken die volkomen geldig zijn voor de huidige tijd.

De vier kenmerken van de vrouwenziel

We kunnen over de vrouwenziel spreken als Leven, als Energie, als Liefde en als Wijsheid. Met deze vier kenmerken als haar ware wapens is de vrouw de ideale heldin om haar eigen oorlog te overwinnen. De ziel van de vrouw is Leven in elke zin van het woord, niet alleen omdat de vrouw kan baren, maar ook vanwege haar vermogen om te helpen leven, is zij de grote opvoeder. Zij kan scheppen, aanzetten, inspireren… in haar handen ligt de gave van het leven en de instandhouding ervan. Een groot geleerde van de moderne mythen, Joseph Campbell, heeft gezegd dat het essentiële punt is dat de vrouw leven kan geven aan een lichaam, een ziel, een samenleving, een beschaving, maar als zij niet de kans krijgt om leven te geven, verliest zij haar raison d’être.
Zij heeft het nodig dit leven te ademen met haar bijzondere vorm van energie, een ander kenmerk van haar ziel. Deze energie is geen actie, maar eerder weerstand, standvastigheid; de vrouw kan ongelooflijke dingen verdragen, net zoals haar geduld ongelooflijk is. Dit is een groot wapen voor haar, niet omdat ze onderdrukt wordt, maar omdat ze weerstand biedt. Ze heeft misschien geen grote fysieke weerstand, maar ze heeft een enorme psychische weerstand; dit is haar eigen energie, die ze kan overbrengen in de vorm van sereniteit, in de vorm van kracht, tegenover moeilijkheden, tegenover pijn.

De Vrouw is liefde

De vrouw is Liefde. Ik weet dat we allemaal liefhebben, mannen en vrouwen. Maar de man heeft op zo’n manier lief dat hij de liefde in zijn leven opneemt, terwijl de vrouw van de liefde haar leven maakt. Wat is liefde in vrouwen? Een tweesnijdend zwaard: als de liefde klein is, met een kleine “l”, verandert zij in een egoïstische, bezitterige liefde, in een angst om niet bemind te worden als zij bemint, om niet gewaardeerd te worden als zij gewaardeerd wordt. Maar als de Liefde in de vrouw ontwaakt als een ziel, dan is het een groot vermogen tot vereniging, het is het vuur van het huis, het vuur van het centrum van de aarde, van het centrum van de tempel.
De vrouw verenigt, ze heeft de kracht om samen te brengen, te verzamelen, om mensen met elkaar te laten sympathiseren, met de zielen, om hen samen te brengen die het niet met elkaar eens zijn: haar liefde is een grote vrijgevigheid. Haar liefde is het vermogen om schoonheid, harmonie waar te nemen, om te strijden voor rechtvaardigheid. Om deze reden is de ziel van de vrouw liefde en ook Wijsheid, met een praktische en en ordelijke geest, maar met het onderscheidingsvermogen dat haar kenmerkt. Want als je haar vraagt waarom ze dingen doet, weet ze altijd te antwoorden. En bovenal heeft ze een grote kracht die ze nooit mag verspillen: haar intuïtie. Ze denkt op gevoel. Ik weet dat deze manier van denken soms wordt verguisd, maar bij vrouwen wordt het idee, samen met het gevoel, intuïtie en anticipeert ze op de dingen, ze voelt ze aan met groot talent: dit is haar kracht, dit is haar wijsheid. Wij spreken van intuïtie in plaats van waarzeggerij, omdat wij geloven dat zij zich niet verlaagt tot eenvoudige waarzeggerij, maar gewoon “weet”.

Het veroveren van de eigen ziel

In oude beschavingen sprak men over vrouwelijke inwijdingen en tegenwoordig stellen wij ons die, door verwarrende informatie, voor als vreemde riten, vol duivelse beelden; de grote vrouwelijke inwijding is echter altijd de verovering van de eigen ziel geweest. Alle grote mythen van alle religies weerspiegelen dit ook: de held verovert zijn mannelijke ziel, de heldin verovert haar vrouwelijke ziel.
De tijd is gekomen dat de vrouw niet alleen vraagt om een internationale dag voor zichzelf, maar ook dat zij elke dag van elke maand van elk jaar van haar leven meester over zichzelf mag zijn. De tijd is gekomen dat zij voelt dat zij actrice is in haar eigen leven en dat zij de kracht en het vermogen heeft om veel dingen alleen te doen, met haar eigen kenmerken, en vooral dat zij zich een heldin voelt, met datgene wat haar groter, hoger en edeler maakt; met vrijgevigheid, omdat de vrouw vraagt om te geven, en vraagt, omdat zij haar handen open weet te houden. Als de vrouw Leven weet te geven, Energie weet te geven, Liefde weet te geven en haar bijzondere vorm van Wijsheid weet te delen, dan zal zij een ware hoofdrolspeler zijn en zal er elke dag een plaats zijn waar naar de vrouw verwezen kan worden, een plaats waar de vrouw in harmonie met de man kan leven. Het is dan misschien mogelijk dat wij ooit een internationale dag van de Mensheid zullen hebben en van die vrede en sereniteit zullen genieten die wij, mannen en vrouwen, zullen moeten veroveren als wij eerst de Ziel van de Vrouw en waarom niet, de Ziel van de Mens veroveren.